Burgemeester Alexandra Thienpont gaf tijdens de herdenking van Wapenstilstand op 11 november 2022 een speech. Je kan hem hieronder integraal terugvinden.
Geachte Oud-strijders,
Beste collega’s uit het schepencollege, de gemeenteraad en het Welzijnshuis,
Mijnheer de Ereburgemeester,
Geachte vertegenwoordigers van de burgerlijke en militaire overheden,
Dames en Heren,
Op 11 november 1918 om 11 uur kwam een einde aan de gruwelen van de Eerste
Wereldoorlog.
Vandaag zijn onze gedachten bij de gesneuvelden van toen, en brengen we hulde aan de
velen die hun leven gaven om onze democratie en onze vrijheid te vrijwaren.
Het was een verschrikkelijke en uitzichtloze oorlog, waarbij honderdduizenden het leven
lieten.
De Tweede Wereldoorlog was zo mogelijk een nog grotere verschrikking.
Telkens weerklinkt bij het einde van een oorlog de oproep “Nooit meer oorlog!”, en dat
was ook in 1945 het geval.
Nooit meer oorlog? Echt… nooit meer oorlog?
Dat denken ze in Oekraine elke dag,al maanden lang, dag na dag.
Hebben we dan niets geleerd uit het verleden?
Jammer genoeg niet,nee.
Met de regelmaat van de klok ontstaan her en der nieuwe oorlogen, conflicten en andere
gevechten, waaraan andermaal de infrastructuur en de economie van landen ten onder
gaan, en vooral ook waarbij mensen, mannen, vrouwen en kinderen worden gefolterd,
getraumatiseerd, verminkt, verkracht en gedood.
De oorzaak is meestal van economische, religieuze of territoriale aard. Of een combinatie
van de drie overgoten met een sausje van jaloezie en geleid door één of meerdere despoten
die alleen nog in hun eigen ster geloven en geen tegenstem meer verdragen.
De geschiedenis en de huidige oorlog in Oekraine leren ons dat deze strijd alleen maar
verliezers heeft! Ik kan alleen maar vaststellen dat de zelfverlichte despoten nog altijd hun
geschiedenisles niet hebben geleerd!
Toch blijkt telkens weer dat mensen na conflicten opnieuw de handen in elkaar slaan om
samen een boodschap van hoop en vrede te verkondigen.
Maar we moeten beseffen dat vrede altijd een prijs heeft.
We moeten daarin investeren door middel van dialoog.
Overleg tussen de mensen die we tegenkomen: in familieverband, op de werkvloer, in
verenigingen,… kortom overal ter wereld!
“Zo’n dingen kunnen en mogen niet meer gebeuren”, klonk en klinkt het.
We moeten die boodschap levendig houden en ze koesteren.
Daarom is het ook belangrijk dat plechtigheden zoals die van vandaag blijven bestaan.
We moeten beseffen dat woorden als verdraagzaamheid,democratie,vrijheid en vrede geen
loze begrippen zijn, maar werkwoorden.
Laten we dus de herdenkingsplechtigheid van vandaag in dat licht zien, en laten we onze
oud-strijders en hun gesneuvelde makkers indachtig, aan hen een voorbeeld nemen en allen
samen moedig strijden tegen alle verbaal en fysiek geweld in deze wereld.
Zolang jonge mensen de juiste lessen leren uit de geschiedenis, hebben soldaten niet voor
niets gevochten, zijn mensen niet voor niets gestorven.
Laat het vuur en het licht in je hart nooit uitgaan, ook al zetten we deze winter de
verwarming een graadje minder.
Zorg goed voor jezelf, maar vooral voor elkaar!
Tot slot bedank ik graag de Raad der Vaderlandslievende Verenigingen en onze dienst voor
de organisatie van vandaag, het zangkoor Cantate en de trompettisten voor de muzikale
opluistering en vooral jullie, voor jullie aanwezigheid.
I
k nodig iedereen graag uit op een receptie aangeboden door het gemeentebestuur in het
Erfgoedhuis na het neerleggen van een bloemenkrans aan het oorlogsmonument op het
kerkhof.
